Nagrodzony za reżyserię w Locarno, ostatni film Andrzeja Żuławskiego to luźna adaptacja mrocznej powieści Witolda Gombrowicza o tym samym tytule. Film opowiada historię dwóch przyjaciół, którzy spędzają czas w wiejskim pensjonacie. Witold jest początkującym pisarzem opętanym twórczym szałem. Fuchs niedawno zrezygnował z pracy w paryskiej wytwórni mody. Na miejscu wita ich seria niepokojących, surrealistycznych znaków. W dodatku Witold zakochuje się bez pamięci w pięknej kobiecie Lenie. Prywatne śledztwo, ujawnia coraz więcej zbieżności pomiędzy zagadkowymi symbolami a nową miłością. Dochodzenie ukazuje proces twórczy jako formę szaleństwa. Kosmos to metafizyczny thriller noir, uwodzący pięknem kadrów i erotyczną historią rozgrywającą się w niedopowiedzeniach. reżyseria: Andrzej Żuławski (na podstawie powieści Witolda Gombrowicza) dramat, obyczajowy / Francja / 2015 obsada: Jonathan Genet, Johan Libereau, Sabine Azéma, Jean-François Balmer, Clémentine Pons, Victória Guerra czas trwania: 143 min WSTĘP WOLNY! Ogród rozkoszy ziemskich — obraz Hieronima Boscha inspiruje swoją tajemniczością. Zaprasza widza do ogrodu pozornie niewinnych igraszek. Jednak — jak pamiętamy — rzeczywistość ogrodu okala mityczne memento w postaci religijnych wyobrażeń raju i piekła. Jednak artysta unika jednoznacznej, moralizującej alegorii. Wymowa dzieła jest labiryntem interpretacji. Autor nie szczędząc kontrowersji skłania do namysłu nad życiem w całej jego rozciągłości. Dzisiaj obraz Boscha wraca do Centrum Kultury w odmienionej formie i w nieco innym znaczeniu. „Ogród rozkoszy ziemskich” stał się dla nas inspiracją podczas pracy nad kształtem filmowego repertuaru. W „ogrodzie” Centrum Kultury zaprezentujemy dzieła, które swoją tematyką nawiązują do tego, zagadkowego tryptyku. Od czasów Boscha dokonały się fundamentalne zmiany w naszym myśleniu na temat ludzkiej moralności, a wraz z nimi przeobrażaniu uległo nasze rozumienie grzechu. Jednak mityczne wyobrażenia raju i piekła wciąż inspirują filmowych twórców. Aby lepiej zrozumieć co dzieje się w naszym „ogrodzie rozkoszy”, którym jak zdaje się sugerować Bosch jest nasza egzystencja proponujemy szereg odważnych tytułów kinowych z ostatniej dekady. Liczymy na widzów świadomie uczestniczących w kontrowersyjnym kinematograficznym przekazie. Wybraną selekcją filmów chcemy udowodnić, że za scenami „dla dorosłych” często kryje się przysłowiowe „drugie dno”, stanowiące o wartości artystycznej prezentowanego dzieła. Bowiem za taką strategią artystyczną często kryje się przeświadczenie artysty, iż tylko z pomocą odważnych obrazów można postawić poważne, dorosłe pytania. Idąc tym tropem chcemy dojrzałej publiczności ukazać dzieła zaglądające nieco głębiej w zakamarki ludzkiej psyche. Wspólnie zastanowimy się nad kondycją późnonowoczesnego człowieka, a może i całej współczesnej zachodniej kultury.